ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΦΟΙΤΗΤΩΝ/ΤΡΙΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Εισηγητές:
Κανδύλης Δ.

Ανακοίνωση:
10ο Συνέδριο Φοιτητών Ιατρικής Ελλάδος, Θεσσαλονίκη, 14-16 Μαΐου, 2004.

Περίληψη:
Την τελευταία δεκαετία η έννοια της ποιότητας ζωής κατέχει αξιωματική θέση στις προσφερόμενες υπηρεσίες σε υγιείς πληθυσμούς, αλλά και στην εν γένει φροντίδα ομάδων σωματικά και ψυχικά πασχόντων. Η μελέτη στοχεύει στην ανεύρεση πιθανών διαφορών μεταξύ του φοιτητικού πληθυσμού πανεπιστημιακών σχολών Θεσσαλονίκης. Ερευνήθηκαν συνολικά 260 άτομα, 132 φοιτητές και 128 φοιτήτριες. Ποσοστό 64,2% προέρχονται από αστικό περιβάλλον, 28,1% από ημιαστικό, ενώ 7,7% από αγροτικό. Το 37,3% των ερωτηθέντων διαμένουν μόνοι, 35% με την οικογένειά τους, ενώ με συγκάτοικο το 27,7%. Εκ των 260 ατόμων μόνον 8 ανέφεραν χρόνια σωματική νόσο. Οι ερευνηθέντες ήταν ισομερώς κατανεμημένοι σε 14 αντιπροσωπευτικές Σχολές των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων της πόλης με ισομερή κατανομή στα έτη σπουδών. Για την μελέτη της ποιότητος ζωής χρησιμοποιήθηκε το ερωτηματολόγιο της WHOQOL-BREF, εργαλείο έγκυρο και αξιόπιστο. Διαπιστώθηκαν σημαντικές έως πολύ σημαντικές συσχετίσεις της ποιότητας ζωής φοιτητών δύο πανεπιστημιακών ιδρυμάτων της Θεσσαλονίκης σε σχέση με ορισμένους δημογραφικούς δείκτες καθώς και διαφορές μεταξύ των διαφόρων σχολών.

ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ ΨΥΧΟΓΗΡΙΑΤΡΙΚΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

Εισηγητές:
Κανδύλης Δ., Μαυρίδης Θ., Καπρίνης Στ., Ιακωβίδης Α., Καπρίνης Γ.

Ανακοίνωση:
18ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ψυχιατρικής, Κως, 14 - 18 Μαΐου, 2004

Δημοσίευση:
ως εκτεταμένη περίληψη στο Ψυχιατρική 15 (παράρτημα 1), 92, 2004

Περίληψη:
Η αξιολόγηση της ποιότητας ζωής των ατόμων της τρίτης ηλικίας ενδιαφέρει για λόγους ατομικούς θεραπευτικούς, έκβασης ορισμένων ψυχικών νοσημάτων, καθώς και για τον σχεδιασμό αναλόγων υπηρεσιών των συστημάτων κοινοτικής ψυχικής υγείας. Σκοπός της εργασίας ήταν η σύγκριση της ποιότητας ζωής ψυχογηριατρικών ασθενών με πληθυσμό υγιών μαρτύρων. Διερευνήθηκαν δύο ισοπληθείς ομάδες ατόμων (Ν=35), η πρώτη ψυχογηριατρικών ασθενών και η δεύτερη υγιών μαρτύρων. Ο μ.ο. ηλικίας της α' ομάδας ήταν 68,4 έτη και της β' 67,74. Από το σύνολο των 70 διερευνηθέντων, 33 ήταν άνδρες και 37 γυναίκες, κατανεμημένοι ισομερώς στις δύο ομάδες. Όμοια κατανομή έγινε και για το επίπεδο μόρφωσης και συνύπαρξης σωματικής νόσου. Την πρώτη ομάδα αποτελούν ψυχωτικοί ασθενείς, ασθενείς με διπολική διαταραχή, με νευρωτική κατάθλιψη και κατάθλιψη της ενελίξεως. Οι δύο ομάδες διερευνήθηκαν ως προς την ποιότητα ζωής, σε περίοδο σταθεροποίησης, με την κλίμακα WHOQOL-Bref. Από την έρευνα αποκλείσθηκαν άτομα με MMSE<22, άτομα με νευροεκφυλιστικά νοσήματα, καθώς και αλκοολικοί. Συμπεραίνεται ότι οι ψυχογηριατρικοί ασθενείς του δείγματος σε σύγκριση με γέροντες χωρίς ψυχική νόσο έχουν στατιστικώς σημαντικά χειρότερη ποιότητα ζωής ως προς την ψυχολογική συνιστώσα, όπως αυτή μετρείται με την WHOQOL-Bref.

Εισηγητές:
Καπρίνης Στ., Φωκάς Κ., Φουντουλάκης Κ., Ιακωβίδης Α., Κανδύλης Δ.

Ανακοίνωση:
18ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ψυχιατρικής, Κως, 14 - 18 Μαΐου, 2004.

Δημοσίευση:

ως εκτεταμένη περίληψη στο Ψυχιατρική 15 (παράρτημα 1), 133, 2004

Περίληψη:
Από ετών, έχει αυξηθεί το ενδιαφέρον για την έννοια και τη μέτρηση της ποιότητας ζωής, αρχικώς στον τομέα της γενικής υγείας και ακολούθως και σε εκείνον της ψυχικής, προκειμένου να αξιολογηθούν ατομικά προβλήματα, ανάγκες ομάδων ψυχικά ασθενών, καθώς και για ερευνητικούς λόγους. Σκοπός της εργασίας ήταν η διαπίστωση τυχόν διαφορών στην αντιλαμβανόμενη ικανοποίηση από τη ζωή σε σχιζοφρενείς και σχιζοσυναισθηματικούς ασθενείς. Διερευνήθηκαν 49 ασθενείς, 25 άνδρες και 24 γυναίκες, μ.ό. ηλικίας 35,1 ετών. Εξ' αυτών, 42 ήταν σχιζοφρενείς (ομάδα1) και 7 σχιζοσυναισθηματικοί (ομάδα 2), 18 ζούσαν μόνοι, 29 με τις οικογένειές τους και 2 με άλλους. Το 10,2% των διερευνηθέντων είχαν εξαετή εκπαίδευση, το 8,2% 9ετή, το 32,7% 12ετή και το 49% τριτοβάθμια. Οι ασθενείς αξιολογήθηκαν σε περίοδο σταθεροποίησης με την κλίμακα της WHOQOL-Bref για την ποιότητα ζωής τους, καθώς και με τις κλίμακες PANSS, MMSE, GAF. Από την έρευνα αποκλείσθηκαν ασθενείς με MMSE<23, καθώς και εκείνοι με νευρο-εκφυλιστική νόσο ή εξάρτηση από ψυχοδραστικές ουσίες. Συμπερασματικά, η ποιότητα ζωής σχιζοφρενών και σχιζοσυναισθηματικών ασθενών, σε περίοδο σταθεροποίησης, όπως αυτή μετρείται με την κλίμακα WHOQOL-Bref, στατιστικώς δεν διέφερε σημαντικά στο μελετηθέν δείγμα.

ΤΗΕ QUALITY OF LIFE OF GREEK CHRONIC SCHIZOPHRENIA PATIENTS LIVING IN INTERMEDIATE STRUCTURES AND IN THE COMMUNITY

Εισηγητές:
Kandylis D., Kaprinis St., Kaprinis G.

Ανακοίνωση:
II International Congress of the Mediterranean Social Psychiatric Association, "INTEGRAL PSYCHOSOCIAL REHABILITATION WITH AND WITHIN THE COMMUNITY", Barcelona, Spain, 26 - 30 May, 2002.

Αναφορά:

σελ. 10, προγράμματος Συνεδρίου

Περίληψη: Ο σκοπός της μελέτης μας είναι να διερευνήσουμε την αντιλαμβανόμενη ικανοποίηση από την ποιότητα της καθημερινής ζωής χρονίων σχιζοφρενών που διαβιούν: α)σε ενδιάμεσες δομές και δέχονται σταθερώς τις φροντίδες αυτού του κοινωνικού συστήματος υποστήριξης, β)στην κοινότητα και έχουν χαλαρή έως ανύπαρκτή διασύνδεση με υπηρεσίες κοινωνικής φροντίδας. Η έρευνα μας έγινε σ' ένα πληθυσμό132 χρονίων ψυχωσικών (άνδρες Ν=58, γυναίκες Ν=74) που πληρούσαν τα κριτήρια υποτύπων της σχιζοφρένειας κατά D.S.M.-IV, που διέμεναν είτε σε ενδιάμεσες δομές (οικοτροφείο, Ν=50 μεταβατικός ξενώνας, Ν=16 προστατευμένα διαμερίσματα, Ν=14) είτε στην κοινότητα (Ν=52). Για τη διερεύνηση του σκοπού μας χρησιμοποιήσαμε α)ένα απογραφικό δελτίο για να καταγράψουμε ορισμένα κοινωνικο-δημογραφικά στοιχεία των ασθενών όπως, ηλικία, φύλο, τωρινή διαμονή, συνολικό χρόνο νόσησης, μορφωτικό επίπεδο, συμμετοχή σε προγράμματα εκπαίδευσης σε κοινωνικές δεξιότητες, συμμόρφωση στη φαρμακοθεραπεία, εμπλοκή σε ιστό κοινωνικών υπηρεσιών, β)την κλίμακα ικανοποίησης σε τομείς της ζωής (S.L.D.S.) των Baker και Intagliata, γ)την κλίμακα PANSS για τη μέτρηση της τωρινής ψυχοπαθολογίας των ασθενών. Από τις συγκρίσεις των δεδομένων διαπιστώσαμε διαφορές στην αντιλαμβανόμενη ικανοποίηση από την καθημερινή ζωή των χρονίων σχιζοφρενών που μελετήσαμε. Η ικανοποίηση από την καθημερινή ζωή τους σχετίζεται με τη σταθερή ή με φροντίδα από το κοινωνικό σύστημα υποστήριξης, από το λειτουργικό χαρακτήρα της ενδιάμεσης δομής φιλοξενίας, το βαθμό της τωρινής ψυχοπαθολογίας και ορισμένους κοινωνικο-δημογραφικούς συντελεστές.